"Kiedy przywódcy dają negatywny przykład, profesjonaliści tym bardziej muszą być sprawiedliwi. Trudno złamać państwo prawa bez wysługiwania się prawnikami; trudno doprowadzać do pokazowych procesów bez wysługiwania się sędziami" (Timothy David Snyder, Dwadzieścia przykazań wolnych ludzi).
Zaniepokoiłem się, czy ostatnie dokonania Naczelnej Rady Adwokackiej w kwestii kosztów postępowania dyscyplinarnego, nie wywołują we mnie uczucia déjà vu. Na szczęście tym razem nie była to anomalia funkcjonowania mózgu, tylko oznaka dobrej pamięci.
Byłem współautorem opracowania, które w roku 2011 jako stanowisko sędziów Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Warszawie przekazane zostało Naczelnej Radzie Adwokackiej. Stanowisko dotyczyło kosztów postępowania dyscyplinarnego. Pisaliśmy w nim między innymi o niedopuszczalności rozwiązań przewidzianych uchwałą prezydium NRA z 14 lipca 2009r. o tytule „Instrukcja rozliczania kosztów postępowań dyscyplinarnych”. Nasze zastrzeżenia dotyczyły „niedopuszczalnego i nieetycznego powiązania wynagrodzenia sędziego lub jego wysokości z orzekaniem przez niego o kosztach postępowania dyscyplinarnego a zatem z treścią orzeczenia”.
Stanowisko warszawskich sędziów zauważone zostało w czerwcu 2011r. przez serwis internetowy adwokatura.pl oraz portal kancelaria.lex.pl. Ten ostatni odnotował wypowiedź wiceprezesa NRA, adwokata Jacka Treli. „Sprawa jest ważka. Dziękujemy za zwrócenie na nią uwagi” – miał powiedzieć. Adwokatura nad ważką sprawą pochylała się przez kolejne trzy lata, bez rezultatu. Uchwała uchylona została 22 listopada 2014r., kiedy koniecznym było już dostosowanie prawa wewnętrznego adwokatury do wymagań znowelizowanej ustawy. Minęły dwa lata i temat wrócił.
Kilka miesięcy temu natknąłem się na ciekawy artykuł z Palestry. Nosi tytuł „Specjalizacja w adwokaturze”. Numer
z maja … tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego piątego roku.
O AUTORZE
Radosław Baszuk. Adwokat, obrońca w procesach karnych.